Pstrąg potokowy
Seria:
Ryby Polskich Akwenów
Emisja: 1 czerwca 2009
Moneta w kapslu ochronnym.
Emitentem honorowym jest Polski Związek Wędkarski - organizacja zrzeszająca ponad 600 tys. członków, kontynuator historii i tradycji zorganizowanego wędkarstwa polskiego, rozpoczętego w 1879 roku pod zaborami przez Krajowe Towarzystwo Rybackie.
Rewers przedstawia pstrąga wijącego się na haku wędkarza próbującego wyciągnąć rybę z wody.
Dotychczas pokazała się moneta
szczupak z tej serii.
Kolejnymi rybami w serii będą:
lin, sum, karp.
Producent: Mennica Kresowa
Mennica kresowa zaprezentowała bardzo ciekawe propozycje dla kolekcjonerów.
Mosiężne Dukaty lokalne ze stemplem
lustrzanym.
Monety są duże o średnicy 32mm (jak srebrne 10zł) i prezentują się bardzo dobrze. Stempel lustrzany i kolor sprawiają, że błyszczą niemal jak monety złote, ale o znacznie większym rozmiarze.
Jakość wykonania, prezencja oraz
niski nakład zapewniają duże zainteresowanie.
Serie bite w limitowanym nakładzie, który jest poważną alternatywą inwestycyjną dla ciągle zwiększanych przez Narodowy Bank Polski nakładów polskich monet.
Mennica zapowiada wiele interesujących serii, takich jak: Ryby Polskich Akwenów, Polska Czerwona Księga Zwierząt, Moje miasto..., Moje województwo..., Miedziak hotelowy i kilka innych.
A to wszystko w bardzo przystępnej cenie.
Inne monety z
Mennicy Kresowej.
Pstrąg potokowy (łac. Salmo trutta fario) - ryba z rodziny łososiowatych. W Polsce
liczny na południu i północy kraju, występuje: w górskich potokach: Beskidów, Tatr, Sudetów, Rudawa, Przemsza. Poza Polską w naturalny sposób występuje w całej
niemal Europie oraz północnej Afryce i nielicznie w Azji. Sztucznie rozprzestrzeniony
na wszystkie kontynenty za wyjątkiem Antarktydy. Żyje w zimnych, dobrze natlenionych
i dzikich (nieuregulowanych) rzekach - głównie górskich.
W Polsce osiąga maksymalnie ok. 80 cm i 5 kg. Kształt torpedowaty - ułatwiający
życie w wartkim prądzie rzeki. Ubarwienie bardzo zmienne - zależne od miejsca przebywania. Na ciele liczne czarne i czerwone kropki. Brzuch żółtobiały lub żółty.
Płetwa tłuszczowa jasna, ciemnoobrzeżona. Młode osobniki mają duże, wyraźne niebieskoszare plamy na bokach. Dorosłe samce mają często hakowato zagiętą ku górze szczękę dolną i dłuższą głowę niż samice.
Jest typowym drapieżnikiem. Młode osobniki zjadają larwy owadów i skorupiaki.
Dorosłe zjadają głównie ryby i owady. Często przechodzi na pokarm sezonowy,
np. wczesną wiosną bardzo chętnie zjada świeżo wybudzone ze snu zimowego
żaby. W maju odżywia się jętką majową, lipiec-sierpień głównie małe ryby: cierniki,
głowacze, słonecznice, kozy itp. Przystępując do tarła nie przestaje się odżywiać,powszechny jest również kanibalizm.
...jest pusty